ONBEWOOND EILAND

Ik had het lang geleden al aangekeken. Ik ondekte het toen ik de kans nam om door de Stille Oceaan te navigeren en iedereen aan boord bang was geworden omdat ik de Bermudadriehoek betrad. Het was een idyllisch eilandje van slechts een kilometer lang, met een prachtige groene heuvel in het midden. Een transgressief verlangen brak in mij uit, zo een dat alle oneerlijke redeneringen in heroïsche redeneringen veranderen, en ik besloot te kiezen voor een leven weg van het alledaagse lawaai, van de slavernij van het werk, van de buren die op mijn zeilboot sprongen zonder te zijn uitgenodigd, en weg ook van Felisa, mijn vrouw, omdat ze me nooit het woord had gegeven.

Ik ben maanden bezig geweest om een plan te bedenken. Op een dag maakte zij het gemakkelijker voor mij toen ze vertelde dat ze een week weg zou zijn voor het een of ander vrijwilligerswerk of weet ik wat. Zeer gunstig voor mij, natuurlijk, want ik kon nu vertrekken zoals ik altijd al had gewild: ondergedoken.

Ik zeilde vanaf Nuevitas en vertrok naar de Bahama’s. De reis kon gevaarlijk zijn maar het doel motiveerde me enorm en maakte me sterk. Toen de coördinaten mij aangaven dat ik dichtbij mijn bestemming was, zag ik het eilandje aan de horizon en ging het met volle zeilen tegenmoet. Het was helemaal donker geworden toen ik zijn verlangde strand bereikte. Aan boord had ik alles wat ik wilde meenemen. Naast wat junkfood en veel alcohol, had ik alle erotische boeken geladen die ik altijd al had willen lezen maar durfde nooit te kopen; het schrijfmateriaal dat nodig was om mezelf vrijelijk te uiten ―aangezien ik nu altijd het woord zou hebben― en een blik van ansjovis die sommige Aziaten van de haven erop stonden me te geven toen ze me op avontuur zagen varen “want u kunt niet op een lege maag denken”.

Als een goede kapitein het eerste wat ik deed was het schip goed vastbinden en het land inspecteren. Toen ik op het punt stond de heuvel te beklimmen, een lichtkrans trof onverwachts mijn gezicht. Vanaf dat moment kan ik alleen maar vertellen dat ik veel mensen heb ontmoet: Pepe, de woekeraar die voor de aanlegplaats geld vroeg, Arturo, de eigenaar van het "ethische" onroerend goed, Blas, de "eerlijke" opdrachtgever van een appartementencomplex in aanbouw en... ook Felisa, de liefdadige prostituee die haar werk als vrijwilligster uitoefende. Ze beweerde mij toch niet te herkennen...


27/01/2020